دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟ بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است...

دانی که چرا آب فرات است گل آلود؟ شرمندگی اش از لب عطشان حسین است...

دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش؟ خدا نیز عزادار حسین است

دانی که چرا چشم,خدا داد بشر را؟ خدا نیز عاشق چشمان حسین است