با سلام به همه شما  عزیزان

لازم دیدم من همه به نوبه خودم عید باستانی نوروز رو به همه  شما  هموطنان و ایرانیان عزیز

تبریک بگم و براتون بهترین ها رو آرزو کنم

دلتون شاد لبتون خندون

1-عجز انسان از شناخت خدا 

در سال 1957 گروهي از راهبان معبدي مجبور بودند به علت ساخت بزرگراه به سوي بانکوک ،محل يک مجسمه بوداي گلي را به محلي جديد انتقال دهند .  قرار بود معبد تغيير محل داده شود، زمانی که جرثقيل مي خواست تنديس را بلند کند ، بارش باران آغاز شد . راهب ارشد که تصور مي کرد ممکن است بوداي مقدس آسيب ببيند ، دستورداد مجسمه را برزمين گذارند و براي حفظش در برابر باران ، روي آن را با چادري بزرگ بپوشانند.

پاسي از ساعات همان شب گذشته بود که راهب ارشد براي بازديد مجسمه به سراغش رفت. او چراغ قوه خود را به زير چادر برد تا از خشک بودن مجسمه اطمينان حاصل کند. همين که نور چراغ قوه به ترکها تابيد ، او روشنايي درخشش ضعيفي راديد واين امر به نظرش عجيب آمد و وقتي که بادقت بيشتري به آن روشنايي ضعيف نگريست اين فکر به ذهنش خطور کرد که ممکن است چيزي زير آن گلها باشد ، بنابراين به معبد رفت و يک قلم و چکش آورد و به کندن گلها پرداخت. هر تکه گل خشک شده را که برداشت ، روشنايي بيشتر مي شد . چندين ساعت طول کشيد تا او خود را با بوداي (طلايي) فوق العاده اي مواجه ديد .

خدا جون نزار بزرگ بشم

الو ... الو... سلام

کسی اونجا نیست ؟؟؟؟؟

مگه اونجا خونه ی خدا نیست؟

پس چرا کسی جواب نمی ده؟

یهو یه صدای مهربون! ..مثل اینکه صدای یه فرشت است. بله با کی کار داری کوچولو؟

خدا هست؟ باهاش قرار داشتم. قول داده امشب جوابمو بده.

بگو من می شنوم .کودک متعجب پرسید: مگه تو خدایی ؟من با خدا کار دارم ...

هر چی می خوای به من بگو قول می دم به خدا بگم .

صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره؟؟؟؟

امروز صبح که از خواب بیدار شدی، نگاهت می کردم و امیدوار بودم که با من حرف بزنی، حتی برای چند کلمه، نظرم را بپرسی یا برای اتفاق خوبی که دیروز در زندگی ات افتاد، از من تشکر کنی. اما متوجه شدم که خیلی مشغولی، مشغول انتخاب لباسی که می خواستی بپوشی، وقتی داشتی این طرف و آن طرف می دویدی تا حاضر شوی فکر می کردم چند دقیقه ای وقت داری که بایستی و به من بگویی: سلام؛ اما تو خیلی مشغول بودی. یک بار مجبور شدی منتظر بشوی و برای مدت یک ربع، کاری نداشتی جز آنکه روی یک صندلی بنشینی. بعد دیدمت که از جا پریدی خیال کردم می خواهی با من صحبت کنی؛ اما به طرف تلفن دویدی و در عوض به دوستت تلفن کردی تا از آخرین شایعات با خبر شوی،

عقاب

مردی در هنگام عبور از جنگل تخم عقابی پیدا کرد و ان را به مزرعه خود برد و در لانه مرغ گذاشت.

عقاب با بقیه جوجه ها از تخم بیرون امد و با انها بزرگ شد. در تمام زندگیش، او همان کارهایی را انجام می داد که مرغها می کردند. برای پیدا کردن کرمها و حشرات، زمین را می کند و قد قد می کرد و گاهی هم با دست و پا زدن بسیار،کمی در هوا پرواز می کرد!

سالها گذشت و عقاب پیر شد...

روزی پرنده با عظمتی را بالای سرش بر فراز اسمان دید. او با شکوه تمام، با یک حرکت ناچیز بالها ی طلاییش،برخلاف جریان شدید باد پرواز می کرد.

عقاب پیر،بهت زده نگاهش کرد و گفت:"این کیست؟!"

همسایه اش پاسخ داد:"این عقاب است-سلطان پرندگان.او متعلق به اسمان است و ما زمینی هستیم."

عقاب مثل مرغ زندگی کرد و مثل مرغ مرد؛ زیرا فکر می کرد مرغ است.

 عقاب پیر آهی کشید...

نتیجه:

"برای رسیدن به انچه حق خود می دانی باید تلاش کنی، کسی که خود را به خوبی نمی شناسد مطمئنا به چیز که لیاقتش را دارد نخواهد رسید!"

دخترک بر خلاف همیشه که به هر رهگذری می رسیداستین لباس اورا می کشید تا به او ادامس بفروشد ان روز روبه روی زنی که نوزادش را در اغوش داشت ایستاده بود. گاه گاهی که مادر به نوزادش لبخند میزد لب های دخترک نیز بی اختیار از هم باز می شد. مدتي گذشت...دخترك از جعبه ي ادامس،بسته اي را برداشت و جلوي زن گرفت.زن رو به سمت ديگري كرد و گفت:برو بچه،ادامس نمي خواهم. دخترك گفت:بگير...پوليــــــــ نيست...

نمایی از زندگی ما ...